skip to main content

Twee dames uit Brabant laten zich gemakkelijk overhalen door Jeannette Driessen, relatiemanager Zuidas, om een drankje te komen drinken aan de houten tafel op het Gershwinplein. Hun benen kunnen na de Art Zuid wandeling wel wat rust gebruiken en ‘ja’ ze lusten ook wel een wit wijntje.

De voorbijgangers die aanschuiven raken al snel in gesprek met de medewerkers van stadsdeel Zuid en van Zuidas die hier voor hen klaar zitten. De dames vertellen dat Zuidas in hun ogen symbool staat voor neo-liberalisme en ze hadden ook een ‘onsympathiek gebied’ verwacht, maar verrassing: de openbare ruimte is hier mooi aangelegd en het gebied is persoonlijker dan verwacht, en de kunstroute was leuk. Hun tip voor Zuidas: meer groen en minder wind.

Experiment

De ‘pop up ontmoeting’ is onderdeel van een breder plan om te horen wat er leeft in Zuidas, om mensen te informeren over – en te betrekken bij de ontwikkelingen in Zuidas. Bijzonder aan zo’n tafel op een plein is dat je mensen aanspreekt die je anders wellicht niet bereikt. Het initiatief werd in ieder geval gewaardeerd, vertelt Jeannette: ‘Ik heb bijna vijftig mensen aangesproken en vrijwel iedereen reageerde verrast en positief.’ Bijna twintig mensen namen de uitnodiging aan. Hieronder een greep uit de gesprekken.

Superleuk

Gemma is (nog heel even) student en zij woont inmiddels zeven jaar in Symphony’s. ‘Veel mensen weten niet dat Zuidas meer is dan alleen ‘pakken en hakken’ en dat je hier ook kunt wonen. Het is hier superleuk, alles is dichtbij en dankzij restaurantjes als Limon en Doppio wordt het hier ook in de weekenden levendiger. Ik zou nergens anders willen wonen.’

Skaten

Maikel en Salomon zetten hun skateboards graag even aan de kant voor een colaatje. Zuidas ligt halfweg de reisafstand tussen hun beider woningen en het is daarom een goede plek om af te spreken. Maar boven alles is het hier goed skaten: lekker rustig en ruim.

Gevangenis

Mathias en Maria komen hier met dank aan de Art Zuid route voor het eerst. Hij: ‘Ik ben bijna zeventig en wil rust en natuur in mijn woonomgeving, maar als ik dertig was zou ik hier graag wonen: mooie architectuur, alles bij de hand, meer ruimte en meer licht dan in het centrum.’ Zij: ‘Het lijkt hier wel een gevangenis, te veel steen, te weinig gras.’ Ook de woonkosten schrikken haar af: ‘Duizend euro huur? Dat kunnen jongeren toch niet betalen?’

Dreumes

Miranda heeft het gebied in de jaren dat ze hier woont en werkt ten positieve zien veranderen: er is meer diversiteit dankzij het groeiend aantal bewoners en er komen meer leuke horecazaakjes. Toch wil ze verhuizen. Niet alleen omdat haar appartement in Symphony’s te klein is zodra haar baby kan lopen, maar ook omdat die dreumes straks gevaar loopt: er wordt volgens de jonge moeder veel te hard gereden op de Gustav Mahler- en de Gershwinlaan.

Geef uw mening