skip to main content
Kunstenares Hélène Swierstra zag Zuidas opgroeien

‘Dat was in 1972’, zegt Swierstra. ‘Wat nu Zuidas is, was niet meer dan een soort dijk. Daarachter lagen weide en bos. Mijn jongste dochter heeft er nog bij de zeeverkenners gezeten.’ Sindsdien heeft ze ‘altijd in de rotzooi gezeten’, zoals ze zelf zegt, overigens zonder verbittering of verongelijktheid.

Horizon

Swierstra is beeldend kunstenares. Vroeger had ze een atelier in Zuid, nu is ze aangesloten bij Kunstgroep Buitenveldert. Vanuit haar keukenraam heeft ze de afgelopen 47 jaar de horizon zien veranderen. Eerst kwam het WTC, in 1985. ‘De bouw is nog een half jaar uitgesteld, dankzij protest van de zeer actieve buurtvereniging hier. Maar uiteindelijk ging het door. En ja, van het een kwam het ander.’

Hélène Swierstra op de galerij van haar wooncomplex

Comfortabel

Er kwamen kranen, gebouwen en meer kranen en meer gebouwen. Maar Swierstra zag geen reden om haar woning op te zeggen. ‘Ik woon comfortabel. Ik loop naar station Amsterdam Zuid, daar pak ik de metro de stad in of de trein de stad uit. Het station heb ik ook helemaal gebouwd zien worden. Dat was destijds één perron met een trein naar Schiphol. Daarna is het enorm gegroeid. Ik vind het ideaal. Mijn jongste dochter woont in Almere. Daar ben ik in twintig minuten. De drukte heb ik nooit vervelend gevonden. Ik neem het zoals het komt, daar ben ik makkelijk in. Anders raak je alleen maar gefrustreerd. En zeg nou zelf, als je hier binnen zit dan is het toch stil?’

De hele wereld

En dat terwijl er volgens Swierstra veel jonge gezinnen in haar flat wonen. ‘Vroeger vertrokken stellen die kinderen kregen naar Almere, nu blijven ze. En ze komen van over de hele wereld. Hiernaast woont een Braziliaanse die getrouwd is met een Nederlander, verderop een Italiaans gezin met kleine kinderen. Er wonen Chinezen, Japanners, Oost-Europeanen, noem het maar op. Als je de lift instapt, kun je het beste in het Engels groeten. Ik zit daar niet zo mee. Als echte Amsterdammer ben ik gewend aan al die nationaliteiten. Dat mensen zich zo snel ongemakkelijk of beledigd voelen, dat doen ze echt zelf.’

Groeien

Hoe kijkt ze nu tegen Zuidas aan? ‘Ik vind het ontzettend vol geworden. Ze bouwen te dicht op elkaar en er is een hoop wind. Er is te weinig groen. Elke centimeter wordt volgebouwd. Dat lijkt me benauwend. Groen is fijn voor een buurt. En meer kunst zou ook heel leuk zijn. Ze proberen het wel hoor, maar ja, nieuwe dingen hebben eenmaal tijd nodig om te groeien.’

Geef uw mening

Hanneke

Leuk zo’n positieve inslag!