skip to main content
Hoe iets groots heel klein kan zijn

Het is 1998 als de 28-jarige slagerszoon uit Tampa Bay (Florida) eindelijk de stoute schoenen aantrekt. Hij verkoopt alles en gaat met een bedrag van 2400 dollar naar Europa. Een droom die uitkomt. Althans, daar hoopt hij op. Als kind is hij al een bouwer, een vaardigheid die – zo zegt hij zelf – helemaal niet zo afwijkt van het beroep van zijn vader. ‘Ook hij was constant in de weer met zagen en messen. En ook hij werkte op detailniveau. Zijn focus lag alleen op botten en vlees, die van mij op miniatuurgebouwen en Star Wars. Ik was toen al compleet idolaat van de filmserie en maakte alles op miniatuurformaat na. Gelukkiger kon je mij niet maken.’

Brief van George Lucas

Als eerste van het gezin gaat Transue naar de universiteit. Hij gaat architectuur studeren, met maquettebouw als specialisatie. ‘Ik werd enorm door mijn moeder gestimuleerd.’ En waar andere, rijkere studiegenoten hun eerste reis naar Europa al maken op hun achttiende – ‘dat is gebruikelijk in The States’ – is daar in het gezin van Transue geen geld voor. Dus wacht hij geduldig af, behaalt zijn diploma en besluit – na een aantal jaar werkervaring – alsnog de sprong over het grote water te maken. ‘Mijn doel was nog steeds hetzelfde: werken voor Star Wars.’ Dit resulteert in een brief aan ‘mister Star Wars himself’: George Lucas. Die neemt de moeite om te reageren. ‘Op zich heel tof natuurlijk, maar helaas was het “thanks, but no thanks”. Het was net de tijd dat alles gedigitaliseerd werd en er in de filmindustrie minder behoefte was aan maquettebouwers.’

Adam Doyce Transue

‘Heaven’

Omdat het goedkoopste ticket naar Frankfurt voert, wordt dat zijn bestemming. ‘Man, ik vond het zo geweldig toen ik voor het eerst voet op Europese bodem zette. Ik was jong, naïef, ambitieus en dacht dat de hele wereld op me wachtte. Daarbij kwam ik uit een conservatief milieu en was Europa dus heaven. Ik was onverschrokken en stapte overal op af.’ Na Frankfurt reist hij naar Wenen. Niet omdat de stad hem zo aanspreekt, maar wel omdat hier een zeer gerenommeerd bureau op het gebied van design kantoor houdt. Maar ook daar draaide het vooral om digitalisering.

‘Surf dude look’

Transue heeft nog 200 dollar in zijn portemonnee als hij aankomt in Amsterdam. ‘Wat me hier vooral aansprak was de architectuur van Amsterdam. De eerste dagen heb ik alleen maar met grote ogen rondgelopen. Ik werd niet bedwelmd door wietgeuren, maar door de sfeer en prachtige gebouwen. Ik voelde me meteen thuis in de stad.’ Na een paar dagen te hebben rondgezworven, komt Transue langs een winkel op de Prinsengracht met louter antieke spiegels. ‘Wow’, dacht ik. ‘Dat handwerk, dat ambacht. Dát wilde ik leren.’ Niet gehinderd door zijn ‘surf dude look’ – korte broek, geprint overhemd en lange haren – stapt hij de winkel binnen. De eigenaresse heeft niet direct een baan, maar stuurt hem door naar haar man, ook architect, die misschien wel wat voor hem weet.

Hard lachen

Zonder zich om te kleden loopt hij nog dezelfde dag binnen bij een architectenbureau aan de chique Keizersgracht. Daar voelen ze wel wat voor een Amerikaan met talent voor maquettebouw. ‘Ik zie die receptioniste nog kijken toen ik binnenkwam. Ze dacht duidelijk dat ik aan het verkeerde adres was.’ Ook de eigenaar die net langsloopt moet hard lachen. ‘Maar twee weken later had ik hier mijn eerste baan in Europa. En niet veel later mocht ik in een van de appartementen van diezelfde eigenaar aan de Keizersgracht wonen. Niet slecht voor een surf dude.’

Gouden tijden

Er breken gouden tijden aan voor Transue. ‘Ik had de tijd van mijn leven. Een topbaan waarin ik iedere dag bijleerde. Over Nederland, de taal en de maquettebouw. Economisch zat het mee. ‘De opdrachten stroomden binnen, het was een tijd van voorspoed.’ Hij ontwikkelt zich tot vakman en begint steeds meer eigen ideeën te ontwikkelen. Maar dan komt de onvermijdelijke economische dip. Het bedrijf overleeft het niet. ‘Toen moest ik op zoek naar een nieuwe baan en een nieuwe woning. Inmiddels was ik helemaal gesetteld in Nederland. Via een bedrijf waarvoor ik parttime werkte kwam ik voor het eerst in contact met Zuidas.’ Hij maakt voor Zuidas de eerste gebouwen in miniatuur. Eerst via dat bedrijf, daarna als zelfstandig eigenaar van Studio Transue.

All the way

Maar de samenwerking met Zuidas wordt vrij plotseling minder vanzelfsprekend. Transue: ‘Vanwege de Europese regelgeving moest het bouwen aan de maquette worden aanbesteed. Dat snapte ik wel, maar inmiddels was de Zuidas-maquette wel een beetje mijn kindje geworden.’ Uiteindelijk kregen Transue en concullega’s de opdracht om zo goed mogelijk woongebouw The George na te bouwen. ‘Het was een echte uitdaging en ik ging all the way. Wekenlang heb ik me in mijn atelier opgesloten om zo nauwkeurig mogelijk – op een schaal van 1 op 500 – dat gebouw na te bouwen. Ik geloof niet dat ik mijn vrouw toen veel heb gezien.’

Bezeten

Transue won de aanbesteding. ‘Ik was zo blij en trots. Ik ben bezeten van mijn vak; hoe meer details, hoe leuker ik het vind.’ Die bezetenheid probeert hij in te tomen door te luisteren naar films. In zijn werkplaats staat een tv, hangen enorme boxen en heeft hij een enorme dvd-collectie. ‘Iedere keer als een film is afgelopen, moet ik van dvd wisselen en weet ik dat ik alweer twee uur verder ben. Met doorlopende muziek op, zou ik nooit meer stoppen met bouwen.’ En nog steeds is Star Wars een grote favoriet.

Een kijkje op Zuidas in miniatuur

Gelukkig man

Transue is een gelukkig man. ‘Ik doe wat ik altijd het liefst heb willen doen. Mensen dachten dat ik zou worden ingehaald door de digitalisering, 3D-printers en lasersnijders. Die gebruik ik ook, maar het zijn hulpmiddelen. Ik zet ze in om nog beter te werken en nog mooiere minigebouwen te creëren.’ Hij laat zien waar hij nu aan werkt: The Pulse. ‘Eigenlijk heeft ieder gebouw zijn eigen uitdaging. Zuidas is een prachtig gebied waar veel gebeurt. Ik voel me vereerd dat ik die ontwikkelingen in het klein mag nabouwen. Ik merk ook dat de architecten steeds creatiever worden. Dat vraagt van mij steeds nieuwe vaardigheden. Wat mij betreft is deze samenwerking nog lang niet afgelopen.’

Geïnteresseerd in de maquette?

Kom eens kijken in het Amsterdam Zuidas Informatiecentrum. Kijk hier voor openingstijden en contactgegevens.

Geef uw mening

Jan Jekerdal

Leuk : de mens achter het plan.