Waar in Zuidas
De zangers en zangeressen waren grofweg verdeeld in een tiental kleine groepjes met elk met een muzikaal leider. Deze leiders stonden in contact met een centrale dirigent. In dit geval was dat Peter Dijkstra, chef van het Nederlands Kamerkoor. Alle uitvoerenden deden ongeveer hetzelfde, maar op verschillende momenten. De groepsleiders coördineerden de timing. Het was alsof er uit een couplet van een gedicht steeds op een ander, maar aansluitend moment zinnetjes klonken. Zinnetjes als ‘er is geen haast’, ‘onze vrije wil’ en ‘onze liefde voor muziek’. Maar ook in het Engels: ‘our choice’, ‘our pain’ en ‘our music’.
Harmonie
De zinnen kwamen van verschillende kanten in een ritme op de toehoorder af, waardoor een onontkoombare harmonie ontstond. De uitvoerenden startten in een soort van chaos. Ze fluisterden, schreeuwden en zongen volledig door elkaar. Er werd ritmisch in handen geklapt en hand in hand in cirkels rondgelopen. Het was als kabbelend water dat allerlei kanten op stroomt. Tot het moment dat alle stemmen bij elkaar kwamen. Dan beleefden bezoekers het kippenvelmoment dat de organisatie van tevoren had beloofd. Het gebeurde diverse keren. Als bezoeker daartussen staan en driehonderd mensen luidkeels horen zingen over ‘ons verleden’, ‘onze sterke meningen’ en ‘onze strijd’ doet wat met een mens. En dat is precies waar het David Lang om ging toen hij het stuk componeerde. Een mooi gevoel.
Voetbalspreekkoren
David Lang (1957, Pulitzer-prijswinnaar in 2008) was aanwezig bij het concert. Hij vertelde dat het stuk onder meer geïnspireerd is op de voetbalspreekkoren die hij hoorde toen hij een voetbalwedstrijd bezocht. Een andere bron van inspiratie is zijn vorige stuk voor duizend zangers, Crowd Out. Dat gaat over het verliezen van je individualiteit in de massa. The Public Domain wil het tegendeel. ‘Met The Public Domain wil ik een mooi gevoel bouwen voor gewone mensen,’ vertelde Lang. ‘Ik wil tegelijkertijd ook dat de muzikanten onderling verbonden raken in het maken en repeteren van muziek. We kunnen gewoon niet zonder elkaar.’
Kunst baren
Lang zei het niet erg te vinden dat er van de geplande duizend zangers uiteindelijk een kleine driehonderd kwamen opdagen om The Public Domain uit te voeren. Het ging en gaat hem zoals steeds om de intentie. Die deelnemers kwamen uit het hele land. Veelal amateurzangers en zangeressen van bestaande koren, aangevuld met wat losse zangers. Samen hebben ze een pittige instudeertijd achter de rug van een paar maanden samen oefenen. Dat baart kunst zoals de honderden toeschouwers afgelopen vrijdag ervoeren.
Delen via
Geef uw mening