Het volk dat het niet gered heeft, huisde even verderop, op de hoek van de Betuwestraat en de Veluwestraat. ‘Helaas vond niet iedereen het fijn dat het bijenvolk zich dicht bij woningen bevond, waardoor we op zoek moesten naar een ander plekje’, vertelt Heijblom. Dankzij bewoners die wel enthousiast waren mocht Heijblom een nieuw thuis creëren aan het bosje aan de rand van Zorgvlied. Maar omdat deze winter te nat en koud was voor dit volk, moest Heijblom onlangs op zoek naar nieuwe bijen. ‘Ik was best een beetje verdrietig ja’, zegt hij. ‘Je kunt als imker wel een beetje bijsturen, maar voor het overgrote deel moeten de bijen het toch zelf doen. Gelukkig heb ik via een bevriende imker een nieuwe koningin en werkbijen gekregen. Nu zijn zij de gelukkige bewoners van deze net geplaatste bijenkast.’
Bijzondere wezentjes
Ongeveer vijf jaar geleden werd Heijblom gegrepen door bijen, toen hij op bezoek was bij een bevriende bioloog die bijen in zijn achtertuin hield. ‘Het zijn zulke bijzondere wezentjes: het is ongelooflijk wat zij met een brein ter grootte van een speldenknop allemaal weten te bereiken. Ze hebben ook een eigen taal, wist je dat? Ze maken bijvoorbeeld een specifiek dansje om aan elkaar door te geven dat bepaalde bloemen bloeien en op welke plek. Net zoals wij elkaar vertellen bij welke marktkraam we de lekkerste producten kunnen kopen, vertellen zij elkaar waar ze de beste nectar en het beste stuifmeel kunnen vinden. En daarbij vind ik het mooi om te zien hoe het collectieve welzijn bij de bijen voorrang heeft op het individu. Die samenwerking, daar zouden wij als mensen nog wel iets van kunnen leren.’
Honing in vriezer
Toen Heijblom anderhalf jaar geleden voor de liefde naar de Amsterdamse Montferlandstraat verhuisde, was hij blij verrast dat er in zijn nieuw buurt, Kop Zuidas, ook behoefte was aan een bijenkast. Als hobby-imker komt Heijblom ongeveer eens in de twee weken poolshoogte nemen bij de bijtjes. ‘Dan haal ik bijvoorbeeld het teveel aan honing weg of plaats ik honing bij als dat nodig is. Om deze reden heb ik ook altijd een raat honing in de vriezer liggen.’ Gelukkig wordt het nu warmer en denkt Heijblom dat deze kolonie het goed zal doen. ‘En als ze dreigt uit te dijen, dan zorg ik ervoor dat de bijen niet gaan zwermen en er allemaal nieuwe volken in Zuidas ontstaan. Ik hou daarom in de gaten of ze al oefenen op een nieuw nestje voor de nieuwe koningin. Als dat gebeurt, weet ik dat het tijd is om de oude koningin en wat onderdanen te verhuizen naar een gereguleerd nieuw paleis. Als ik dat niet doe vertrekken de oude koningin en haar hulpbijen op eigen houtje, naar een plek in de buurt.’
Machtig interessant
Intussen blijven meerdere passanten even staan om te kijken wat Heijblom aan het doen is. Hoewel de bijenkast verstopt zit achter een hoge schutting – ‘zo vliegen de bijen, wanneer ze de bijenkast verlaten, niet meteen in je haren als je over dit wandelpad loopt’ – trekt Heijblom in zijn imkerpak de aandacht. ‘De meeste mensen vinden het superleuk en willen graag meer weten. Ik geef ook regelmatig presentaties aan mensen uit de buurt. Zij vinden het machtig interessant om van alles te weten te komen over de bij. En daarnaast is het ook een beetje mijn rustmoment als ik op deze plek bij de bijen sta. Hier, middenin het groen, zou je bijna vergeten dat je in Amsterdam bent.’ Maar zo groen als dit stukje stad nu is, zal het in de toekomst niet meer zijn. In 2022 start bijvoorbeeld de bouw van wooncomplex The Newton. ‘Gelukkig is er veel aandacht voor groen en worden op bijvoorbeeld Terrace Tower bomen en planten geplaatst, zodat er voldoende eten overblijft voor de bijen. Bovendien draagt de gemeente een steentje bij door bijvriendelijke groenstroken aan te leggen, zoals op de Rooseveltlaan.’
Artikel delen:
Geef uw mening
Welkom Eddie, leuk om je verhaal te lezen. Als collega imker ben ik mantelzorger voor een volkje op de begraafplaats aan de Fred Roeskesstraat voor een organisatie die bijenvolken verhuurt aan bedrijven die de bijen een warm hart toedragen. Wij houden bijen op basis de natuurlijke manier wat inhoudt dat ze zelf hun raat bouwen en hun honingvoorraad zoveel mogelijk zelf houden. Alleen als er erg veel honing wordt gehaald nemen we dat eraf voor eigen consumptie. In het buitenland wordt hier veel meer aan gedaan; zie ook http://blog.beopenfuture.com/2019/01/30/architecture-for-apiarists/
Naast het nieuwe onderkomen van de bijen van Eddie ligt een prachtige tuin, door enthousiaste buurtbewoners onderhouden. Steeds verder teruggedrongen naar de periferie, zoals de foto’s dat ook weergegeven helaas. Het zou zo fijn zijn als er nog wat kleine stukjes van Amsterdam over zouden blijven om van de natuur te kunnen genieten. Wat moet de gemiddelde bewoner met bomen op de Terasse Tower? 😞