skip to main content
Hoe groen blijft het Beatrixpark?

Tijdens een wandeling door ‘haar’ park staat Marleen stil bij een van de manshoge plattegronden. Ze wijst met haar vinger naar de groene strook aan de zuidzijde van het park, waar de A10 Zuid ook de grens van het park markeert. ‘Deze strook heet de Natte Vallei. Een deel daarvan maakt nu plaats voor de wegverbreding. De meeste bomen die hier omgaan staan op het talud van de A10, dat is grondgebied van Rijkswaterstaat dus daar gaan wij niet over.’ In een ander deel van de Natte Vallei is woningbouw gepland. Daar gaat de vereniging wèl over, maar deze kwestie is in goed overleg opgelost.

Marleen: ‘Ter compensatie hiervan krijgen we een deel van het voormalige Sint Nicolaasterrein terug dat later als park wordt ingericht. We krijgen daarbij wel iets meer water dan groen terug. Niet iedereen bij de vereniging is daar blij mee, maar persoonlijk heb ik daar wel begrip voor. Met al die nieuwbouw hier moet de gemeente het regenwater toch érgens kwijt.’

Waterval tegen geluidsoverlast

Ook Marleen en haar vereniging hadden geen beroep aangetekend tegen de kapaanvraag. Dat wil niet zeggen dat ze stil zitten. Marleen: ‘Wij zetten ons er nu voor in dat ons park zo min mogelijk last heeft van de bouw en dat het hier straks, als alles klaar is, zo mooi mogelijk wordt.’ Betreft het beperken van de overlast heeft de vereniging al een succes geboekt: dankzij haar inspanningen komt er niet, zoals aanvankelijk voorzien, ook nog eens een werkterrein van Zuidasdok in de Natte Vallei. Betreft het mooier maken van het park ziet Marleen het al helemaal voor zich: ‘Je zou het regenwater vanaf het talud van de A10 óver het voetgangerspad kunnen leiden,’ schetst ze enthousiast, ‘waarna het als een watergordijn naar beneden stort. Dat is prachtig om te zien en zo’n waterval dempt het geluid van het autoverkeer.’ Ze ziet ook al het decor van herplante bomen voor zich: ‘Met bladeren van verschillende soorten groen, dat geeft ook mooie afwisseling in de herfstkleuren.’

Vaste parkbezoeker

Op het piepkleine strandje in de Natte Vallei zit Arjan met een boek op zijn blauwe seatsack. Hij woont in de Rivierenbuurt en wandelt al twintig jaar bijna dagelijks door het Beatrixpark. Om zijn hond uit te laten, om een boek te lezen of om interessante mensen te ontmoeten. Dat zijn geliefde zitplekje moet wijken voor de A10 is nieuw voor hem en ook van Zuidasdok heeft hij nog nooit gehoord. Dat het Beatrixpark vrijwel ongeschonden blijft gelooft hij direct, maar of de gemeente na afloop van Zuidasdok ook die gekapte bomen herplant? ‘Over tien jaar is iedereen dat vast vergeten.’ Die kans lijkt klein want het gaat hier om een vergunningsverplichting, maar anders is daar altijd nog de ‘Vereniging Vrienden van het Beatrixpark’.

Geef uw mening