Amaliaplein krijgt nieuwe berken, eiken en Prunussen

Sinds de feestelijke opening van het Amaliaplein hebben de bomen op het Amaliaplein al best wat te verduren gehad van het hoge grondwaterpeil. We legden zelfs een drainagesysteem aan om het overtollige grondwater – ook toen al de oorzaak van bomensterfte – gemakkelijker te kunnen verwerken. Ook brachten we luchtpijpen in de grond om de bomen van extra zuurstof te voorzien. Ondanks de maatregelen zijn er op het Amaliaplein wederom acht bomen gestorven. Hoe kan dat? ‘We weten heus wel wat van bomen,’ zegt groen-technisch toezichthouder Jasper Zwetsloot van de gemeente Amsterdam. ‘Maar er zijn gewoon geen garanties als je met natuur te maken hebt.’ Toch voeren we voor de bomen die we nu vervangen nog enkele aanpassingen door. Zo wordt de nieuwe aanwas op een ’terpje’ geplant, een verhoging waardoor het grondwater iets minder greep heeft op de boom. En ook nu komt er extra beluchting bij de wortels.

Het werk begon met het verwijderen van de bestaande bomen. Deze worden eerst afgezaagd, waarna we de boomstronk (de ‘stobbe’) met de shovel uit de grond kunnen scheppen. Dan maken we de groeiplaats met verse grond geschikt voor de nieuwe boom. En dat is geen kleine klus: in Amsterdam gebruiken we voor iedere aangeplante boom ongeveer achttien kubieke meter verse grond, wat neerkomt op ongeveer twintig jaar voedsel voor de boom. ‘Dat lijkt inderdaad veel’, zegt Zwetsloot, ‘maar een boom wordt zomaar tachtig jaar. Dat betekent dat we om de twintig jaar de grond moeten verwisselen of voedsel moeten bij spuiten.’

De kluit van een nieuwe boom wordt in de kwekerij met ijzerdraad verstevigd om het vervoer makkelijker te maken. Het is wel zaak om dit ijzerdraad door te knippen voordat de boom de grond in gaat, anders hebben de wortels geen mogelijkheid om te groeien. Zwetsloot: ‘Daarna verankeren we de boom door palen in de grond te slaan en de kluit met een spanband vast te zetten. Daar zie je niets van, dat gebeurt ondergronds.’ Dit allemaal om de Pendula, de Prunus, de Quercus (eik) en de Betula (berk) te laten floreren. ‘We werken hier alleen maar met duurdere, meerstammige bomen. Daar is echt niet altijd geld voor in een project’, zegt Zwetsloot. Hij wordt er gelukkig van. ’Ze zijn al zo’n meter of vier hoog als ze hier aankomen en hebben echt uitstraling. Zie je dat?’