Tijdens de verbouwing voetbalt AFC door

De jongens lopen tussen bouwhekken van het huidige veld 7 – het enige dat in de nieuwe indeling blijft liggen – naar de kleedkamers. Ze hebben geen oog voor de net gelegde grasmat van het nieuwe hoofdveld, waarvan de sprieten kunstgras nog kaarsrecht omhoog staan. Of voor de fundering aan de andere kant van het pad, waarin de contouren van de kleedkamers en de spelerstunnel al te zien zijn. Laat staan voor bezoekers die de andere kant op komen lopen. Het pad oogt breed genoeg voor verkeer in beide richtingen, maar blijkt te smal voor jonge jongens die met handen en voeten de eerste helft evalueren. ‘Als die bal net iets minder hoog stuitte, had ik hem vol in de kruising geschoten.’

Meer clubgevoel

Het gaat snel met de bouw bij AFC. Waar een paar weken geleden nog een kale zandvlakte lag, krijgt het nieuwe sportpark langzaam vorm. Dat brengt wel wat logistieke uitdagingen met zich mee. Een kronkelpad voor de pupillen in het weekend, een vol veld voor jeugdtrainer Rens doordeweeks. ‘We staan nu op woensdagavond met vijf teams op een veld. Toch denk ik dat het heel goed is. Alle velden komen dichter bij elkaar, dus krijg je meer clubgevoel. Als je straks na een wedstrijd uit de kleedkamer komt, loop je zo de tribune op en kun je bij het eerste kijken. Met de huidige indeling moet je daarvoor omlopen en dat doen veel te weinig mensen.’

Clubhuis

Die kleedkamers laten nog even op zich wachten, maar in januari – na de winterstop – is het eerste nieuwe veld al klaar. Jaimy, Jari en Ojani kijken ernaar uit: ‘Het clubhuis gaat wel mooi worden’, zeggen ze, wijzend naar een maquette in de kantine. ‘Het is vooral bijzonder dat we dan vaker op het hoofdveld mogen spelen.’ Hun elftal, het hoogste onder 19, speelt maar heel soms op het huidige veld 1. Het gras wordt daar gespaard voor het eerste. Met het nieuwe kunstgras is dat binnenkort niet meer nodig.

Geen service

De talenten hebben iets om naar uit te kijken, maar veel AFC’ers wachten rustig af. Bianca, trouwe voetbalmoeder: ‘Eigenlijk kan het mij niet zo veel schelen. Als mijn jongen traint, zijn ze wel aan het werken, maar dan spelen ze op het veld daar verderop. Het is niet onveilig, dat vind ik belangrijk.’ Carlo, op bezoek als supporter van WV-HEDW, is minder te spreken over de toekomstplannen. ‘Kijk, voor mij is het geen groot probleem. Ik kom hier één, twee keer per jaar en dan kom ik met de fiets. Maar veel mensen komen met de auto en parkeren is hier geen doen. Bovendien zie je ook een hoop oudjes. Volgens mij moeten die straks een stuk verder lopen. Ik vind het geen service.’ Duidelijke taal. Maar die verstomt al snel, na een mooie diepe pass van één van de jongens in het blauw.

‘Ik snap er geen bal van’

Koffie in de kou en juichen voor de kinderen. Er mag dan een grote hijskraan midden op het sportpark staan, het is eigenlijk een zaterdag als elke ander. Alleen op het stenen pad probeert een enkeling de situatie te duiden. ‘En daar komt dan een weg? Ik snap er geen bal van.’ Het nieuwe sportpark Goed Genoeg mag dan met veel aandacht zijn ontworpen, er staat nog net te veel van het oude om dat goed te zien. En voordat iemand de kans krijgt om het uit te leggen, vliegt er wel weer een afstandsschot op de paal en is de geplande verlenging van de Gustav Mahlerlaan compleet irrelevant. De verbouwing heeft veel losgemaakt, maar in de scherpe kou op zaterdagochtend hoor je niemand over grondprijzen of uitlaatgassen. De algehele stemming laat zich nog het beste samenvatten in de woorden van de acht jaar oude Niek. Op de vraag of hij benieuwd is naar het nieuwe clubhuis: ‘Ik heb gewonnen!’