Appels werkt al vijftien jaar in Zuidas, nu als Building Manager van het Atrium dat zo’n zes jaar geleden zelf nog in de steigers stond en in de jaren zeventig begon als kantoor van de Nederlandsche Middenstandsbank. Vanaf augustus 2023 mag Henk Appels met pensioen, maar hij doet voorlopig alleen een kleine stap terug, van vijf naar drie dagen werken in de week. Kort gezegd zorgt hij ervoor dat ‘iedere dag in het gebouw soepel verloopt’: van goed functionerende liften en het onderhoud van de binnentuin, tot het informeren van de commerciële afdeling over mogelijke huurders en het begeleiden van verbouwingen.
Gulden Regel
In Zuidas wordt voortdurend gebouwd, zie ook de zojuist afgeronde 8-daagse werkzaamheden aan de Brittenpassage. Hoe zorg je ervoor dat Zuidas ook tijdens alle werkzaamheden een prettige omgeving blijft voor iedereen? ‘Als het om werk gaat neem ik in ieder geval niet alles wat er misgaat persoonlijk, dat scheelt een hoop ergernis’, zegt Appels. ‘Ik zie om mij heen mensen omvallen met een burn-out, maar ik loop nog gezond en gelukkig rond.’ Hij heeft de mooiste baan van de wereld, maar zijn werk is door zijn ‘grenzeloze nieuwsgierigheid’ ook moeilijk te omschrijven: ‘Ik wil altijd weten waarom iets gaat zoals het gaat, en hoe het beter kan.’ Daar voegt hij het credo van zijn zoons vroegere Montessorischool aan toe: ‘We moeten het samen doen, dus doe wat je zelf niet wilt ook een ander niet aan. We zijn er om mekaar te helpen, nietwaar?’
In gesprek blijven
Appels heeft een scherp oog voor hoe mensen met elkaar omgaan en samenwerken. De interesse voor zijn medemens heeft hij te danken aan zijn jeugd in Den Helder met een paar frisse, enthousiaste ouders. En dat bleef niet bij interesse alleen: zo heeft hij vele uren vrijwilligerswerk op zijn conto, bijvoorbeeld voor de basketbalvereniging van zijn zoon. En hij had jarenlang een karateclub voor zo’n 60 kinderen in de leeftijd van 6 tot 14 jaar oud. ‘Dat was eigenlijk meer een parapluutje om die kinderen zelfverzekerd te maken. Daarin is sport zo belangrijk, zeker op die leeftijd.’ Zestien jaar bij de Koninklijke Marine, waaronder tien jaar op een schip de wereld rond, hebben ook hun sporen nagelaten. Appels oogt daadkrachtig en overtuigend – hij wil graag ‘in the lead’ blijven. Maar dat zit zelfreflectie niet in de weg. ‘Ik doe nog steeds iedere dag aan spiegeltje, spiegeltje aan de wand: samen terugkijken op wat we doen om ervan te leren.’
Afvalbakken
Hij zag het gebied met de jaren drukker en drukker worden en dat is niet altijd goed nieuws. Want met de komst van steeds meer reizigers, scholieren, fietsers, scooterende bezorgdiensten en een sportschool en een supermarkt naast de deur, nam ook het zwerfafval toe. Appels: ‘Na samen met Sjoerd Sybesma (general manager van hotel INNSiDE in gebouw 2Amsterdam, red.) gesprekken met de gemeente te hebben gevoerd, zijn afvalbakken geplaatst. Alleen leek even vergeten hoe en door wie die bakken dan geleegd moesten worden. Over dat soort zaken moet je met elkaar in gesprek blijven.’ En dan wel altijd met een positieve houding, volgens Appels: ‘In onze maatschappij kijken we te vaak naar alles wat niet kan. Maar er is juist zoveel wat wel kan. En als het niet zus kan, dan doen we het zo.’
Stadsmariniers in een geweldig stationsgebied
De afvalbakken zijn volgens Appels een symptoom van wat hij vaker ziet: een afstand tussen de ‘technische mensen’ die de plannen maken en de realiteit. ‘Mijn contactpersonen van de gemeente stellen zich professioneel en kwetsbaar op, echt waar’, zegt Appels. ‘Maar toch zijn een paar groene jassen geen gek idee.’ Groene jassen? Appels legt uit: ‘Een soort stadsmariniers die de plannenmakers verbinden met de mensen die leven met de gevolgen van die plannen.’ Die plannen volgt hij met belangstelling: ‘Ook als ik écht met pensioen ga zal ik terugkomen – het stationsgebied wordt echt iets geweldigs.’
Delen via
Geef uw mening
Super trots op je , broer 🍏🍏
Top Henk!
super trots!