Kindercampus naar het hart van woonbuurt Ravel

Vanachter de brede raampartijen op de eerste verdieping van de Kindercampus Zuidas is haarfijn te zien hoe een heipaalmachine een buispaal de grond in brengt. ‘De twee groepen 5 die hun lokaal aan deze kant van de school hebben, kunnen het hele bouwproces van het nieuwe gebouw live volgen’, wijst Jet Hilberdink. Ze is sinds drie jaar directeur van de Kindercampus, maar al veel langer verbonden aan de school. Hiervoor gaf ze er al jarenlang les aan groep 8 en was ze leerkrachtbegeleider. Drie jaar geleden spraken we haar al eens, net op het moment dat ze het stokje overnam van de afzwaaiend directeur. Op dat moment startten ook de gesprekken met architectenbureau RAU over het ontwerp voor de nieuwbouw. ‘Ik ben heel blij om betrokken te zijn geweest bij dat proces. We hebben op detailniveau samen kunnen nadenken over het nieuwe gebouw. Voor ons was het heel belangrijk dat dat aansluit op onze visie – dat is volgens mij heel goed gelukt.’

De Kindercampus Zuidas is een zogenaamde OGO-school, een afkorting voor ontwikkelingsgericht onderwijs. ‘Kort gezegd gaat dat uit van de nieuwsgierigheid van kinderen. Ze komen pas tot leren als ze betrokken zijn. Niet alleen in de klas, maar ook daarbuiten’, legt Hilberdink uit. Hoe laat je zo’n visie dan terugkomen in een ontwerp? ‘Deels is dat voor ons ook experimenteren’, zegt Hilberdink. ‘Gedurende het proces hebben we samen heel veel scholen bezocht in Amsterdam en daarbuiten, om te kijken wat ons wel en niet aansprak. Het zit soms in details. Als onderdeel van OGO werken kinderen bijvoorbeeld vaak samen in groepjes. Daar is ruimte voor nodig, en die vind je vaak in de gang. Om die reden hebben we ervoor gekozen de gangen straks ruimtelijk en rustig te houden, door de kapstokken voor de kinderen juist binnen in de lokalen te hangen. Ook krijgt ieder leslokaal eigen toiletten, waardoor er geen drukke wirwar op de gang ontstaat.’

Daarnaast wilden Hilberdink en haar collega’s dolgraag een aantal elementen uit het huidige gebouw terug laten komen in het nieuwe. De tribunetrap, bijvoorbeeld. ‘Dat is onze brede en uitnodigende trap in de aula die we gebruiken voor onze muziek- en danslessen, maar ook bijvoorbeeld voor de musical van groep 8. Het vormt echt het hart van de school.’ Even belangrijk was het behoud van de geliefde natuurspeeltuin naast de school, die vorig jaar al moest wijken voor de nieuwbouw. Inmiddels heeft deze een waardige opvolger gekregen, waarin alle groepen zelfs een stukje moestuin bijhouden.

Wanneer we door het huidige pand lopen wordt duidelijk dat de school wel uit haar voegen begint te barsten. De open ruimtes – die dus ook al in het huidige ontwerp zitten – zijn flink volgebouwd. ‘We hebben een deel van die ruimte op de gang ook dicht moeten maken om nieuwe lokalen te creëren’, vertelt Hilberdink. De Kindercampus Zuidas telt nu zo’n 375 leerlingen, maar als het nieuwe pand gereed is zullen dat er zo’n 550 á 600 zijn. Hilberdink: ‘We zitten nu tien jaar in dit gebouw. Het is prachtig – kijk alleen al naar al dat houtwerk, de lichtinval, de hoge plafonds. Maar het pand is ook echt voor een jaar of tien ontworpen en gebouwd. En dat beginnen we te merken. We hebben dus ook heel veel zin in de verhuizing.’

Kers op de taart van het nieuwe gebouw is het zogenaamde groene atelier, zegt Hilberdink. Dat is een ruimte bovenop het dak die toegang geeft tot een groen, educatief dakterras met ook weer een moestuin. ‘Op dat terras komen daarnaast plekken om te zitten en les te geven. Het gebouw is bijna energieneutraal en we vinden het heel leuk dat de kinderen het circulaire systeem straks van dichtbij kunnen zien. We krijgen een dak dat regenwater na een flinke bui opvangt en vertraagd afvoert. Dat gebeurt via buizen naar de De Boelegracht, en dat is zo ontworpen dat de kleuters het kunnen zien wegstromen via hun eigen natuurtuin.’