Tijdens een eerder bezoek aan het Strawinskyhuis, zo’n twee jaar geleden, zei ontwikkelaar Jurriaan Snijders (FLOW Real Estate) het al: ‘Dit gebouw was dicht en donker, maar wordt straks open en licht.’ Op dat moment stond slechts het kaal gestripte skelet van het oorspronkelijke pand nog overeind, en was het eindplaatje amper voor te stellen. Maar Snijders kreeg gelijk. Inmiddels is het grootste deel van het vernieuwde Strawinskyhuis opgeleverd, en herinnert weinig nog aan het gesloten pand dat het was.

Absolute blikvanger van het vernieuwde Strawinskyhuis is het atrium. Voor de oplettende kijker: dat was er in het voormalige gebouw inderdaad niet. Het Strawinskyhuis is gebouwd in een U-vorm en had een open binnentuin met vijver. Het gebouw is echter dichtgemaakt en met glas overkoepeld, waarmee vierkante meters zijn toegevoegd en een atrium is gecreëerd. Dat geeft het Strawinskyhuis een heel ander gevoel, zegt Adam Smit van ZZDP Architecten. ‘Voorheen leidde een trapje vanaf de straat een stuk naar boven, waardoor je het gebouw boven maaiveldniveau binnenstapte. Wij hebben er juist voor gekozen een deel van de vloer van de begane grond te verwijderen en het bestaande souterrain te gebruiken: als je binnenkomt loop je nu dus naar beneden, zo de lichte open hal in. Dat is veel uitnodigender.’

Het was nog best een uitdaging om het atrium daadwerkelijk open en licht te maken, zegt Smit erbij. Want hoe doe je dat, als je een open binnenplaats gaat overkoepelen? ‘We hebben een raster van schuine dakramen bedacht – aan de ene kant valt daglicht binnen, de andere kant is aan de buitenzijde bekleed met zonnepanelen.’ En er was nog iets om over na te denken: de akoestiek. Smit: ‘Met zo’n open ruimte loop je al snel het risico dat het een grote klankkast wordt. Aan de binnenzijde van de schuine dakkant zit nu zo’n 1300 vierkante meter aan geluidsisolatiemateriaal. Dat zie je bijna niet he?’ lacht hij. ‘Maar je hoort het verschil wel.’

En er is nog zo’n element in het atrium waar je niet omheen kunt: de ‘hangende’ vergaderzaal. De bekleding daarvan is 3D geprint en bedacht door architect Casper Schwarz. Hij tekende voor de vormgeving van het interieur van het Strawinskyhuis (specifiek het deel dat verhuurd wordt aan advocatenkantoor DLA Piper). Smit: ‘ZZDP Architecten is verantwoordelijk voor het exterieur. Dat wil trouwens niet zeggen dat we niet meedenken over de binnenkant. Samen met Schwarz hebben we goed gekeken naar hoe we zijn signatuur – die ronde, organische en zachte vormen – goed konden laten terugkomen zonder dat dat afbreuk doet aan de basisstructuur van dit gebouw, waarin toch veel rechte en vierkante vormen zitten. We vinden dat heel mooi gelukt.’

Het Strawinksyhuis mag dan een totaal andere uitstraling hebben gekregen, iets in de buitengevel refereert aan het voormalig pand. ‘Mijn partner Joris Deur stelde voor om handgemaakte bakstenen te gebruiken in een verspringend verband. Zo creëer je een verticale textuur in de gevel’, verklapt Smit. ‘De bakstenen worden van klei gemaakt door het Deense bedrijf Petersen Tegl. Zodra een tegel uit de mal wordt gedrukt krijgt deze een vingerafdruk van de duim – dat maakt elke tegel net wat anders. In het jaar 2000 werd een museum in Keulen met deze tegel bekleed, dat heeft ‘m bij wijze van spreken in één klap beroemd gemaakt. Sindsdien wordt de tegel wereldwijd toegepast.’