Allerlaatste puntjes op de i bij The Newton

Zodra Peter Jan ten Hove op de schakelaar drukt, licht de ledstrip achter de gigantisch ronde spiegel op. We staan in de badkamer van een van de appartementen in wooncomplex the Newton, waar al snel blijkt dat de woningen om door een ringetje te halen zijn. In de hoek staat een groot vrijstaand bad, onder de spiegel bevindt zich een zwevend badkamermeubel en aan het plafond hangt een plaat met moderne spots. ‘Huurders kunnen er straks zo in’, zegt Ten Hove, uitvoerder bij aannemer Pleijsier Bouw, terwijl hij ons door de overige ruimtes van het appartement loodst. ‘We hebben de muren gesausd, de plinten geschilderd, lampen aangebracht, pvc-vloeren gelegd. En kijk – zelfs de gordijnrails hangen al.’

Was amper een jaar geleden nog weinig te zien op de bouwplaats van The Newton, nu gaat het complex rap richting oplevering. Eind november, is de verwachting. ‘Als we dat halen hebben we twee jaar lang gebouwd’, rekent Ten Hove. ’23 maanden om precies te zijn. En dat is best snel, wanneer je je bedenkt dat we vrijwel niets prefab hebben gedaan en geen appartement hetzelfde is. Dit is zeker geen standaard woningbouw.’ Maar ook aan de buitenkant is te zien dat Diederendirrix Architects oog heeft voor esthetiek. Zo vormen verspringende bakstenen op de gevel een subtiel patroon dat rondom de woontorens is doorgetrokken. Een zogeheten kettingverband. Ten Hove: ‘Je bent twee keer zoveel tijd kwijt aan het metselen ervan, maar dat betaalt zich terug in de uitstraling van het gebouw.’

Vanaf het balkon kijken we uit over de daktuin die de twee woontorens van The Newton van elkaar scheidt. Groen is ie nog niet. Bouwers leggen momenteel het middenpad aan, waarna bomen en struiken aangeplant kunnen worden. Over de lengte van de tuin ligt een grindlaag die als ondergrond dient voor de tegels van dat pad, daaronder wappert een wit zeil. Weer daaronder zien we een aaneenschakeling van zwarte kunststof kratten. ‘Die vangen het overtollig regenwater op bij hevige buien, waarna ze het vertraagd kunnen afvoeren. Een zogenaamd polderdak’, legt Ten Hove uit. ‘Het witte zeil voorkomt dat grind, aarde of wortels in de waterkratten komen.’ Rondom de gevels boven de binnentuin zijn bovendien plantenbakken aangebracht. Zodra de planten gaan groeien zal het geheel nog groener ogen.

Terwijl we een rondje over het terrein maken zien we hoe een kraan de laatste plantenbakken naar boven hijst. ‘Ook weer zo’n detail dat veel tijd inneemt’, lacht Ten Hove. ‘Het staat natuurlijk prachtig, al dat groen. Maar het hijsen van die bakken is nog een hele klus: de gevel is al lang klaar, maar we hebben een deel van de steiger nog nodig om de bakken te kunnen plaatsen. De steiger kan pas weg zodra alle planten erin zitten.’ Ondertussen worden rondom het gebouw kabels en leidingen voor nutsvoorzieningen aangesloten, en maken de aannemer en gemeente een begin met de aanleg van watervertragende groenstroken bij de Gelrestraat en Gaasterlandstraat. Ten Hove: ‘Binnen zijn we bezig met de afwerking. Het plaatsen van de laatste keukenblokken, de plafonds in de hoofdentree, het schilderen van een aantal plinten. Of ik trots ben op dit project? Dat kan ik pas zeggen als het echt klaar is.’ En dan, na een korte pauze: ‘Stiekem toch wel. Het wordt schitterend.’