Van oerwoud naar design-daktuin op de ITO-toren

Terwijl de zon langzaam ondergaat staan we op het terrasgedeelte van de nieuwe daktuin van de ITO-toren. En hoewel de temperatuur en corona niet meewerken, is er niet veel fantasie voor nodig om hier straks borrelende mensen te zien, collega’s die op de bankjes lunchen of een feestelijke bedrijfsbarbecue houden. De ruimte is er in ieder geval groot genoeg voor, zonder dat het ongezellig aandoet. ‘Voorheen was het hier een oerwoud’, vertelt Associate Director Paulo da Silva Dias, werkzaam voor Savills, beheerder van de ITO-toren. ‘Toen zag het er ook mooi uit, maar dus wel een beetje wild en veel minder uitnodigend dan nu.’ Er deed zich een lekkage voor en dat was een mooie aanleiding voor de eigenaar om het hele dak aan te pakken en van een nieuwe look te voorzien.

In Peter van Leeuwen, eigenaar van J. de Kluyver Dakbedekking Rhoon, vond hij een goede samenwerkings- en sparringpartner. Niet onbelangrijk, want Da Silva Dias had wel wat noten op zijn zang. ‘Ja, logisch toch’, zegt Da Silva Dias. ‘Als je de kans krijgt om een heel nieuwe daktuin te realiseren, dan moet je dat meteen goed doen en zorgen dat het helemaal voldoet aan de standaarden van deze tijd.’ Van Leeuwen kreeg dus richtlijnen mee. Van Leeuwen: ‘De tuin moest onderhoudsvriendelijk zijn, modulair opgebouwd, goed toegankelijk, aantrekkelijk voor grote groepen, zo duurzaam worden als mogelijk is en er moest een plek zijn voor een bijenhotel. En dat alles natuurlijk binnen een bepaald budget.’

Over het ontwerp waren ze het snel eens. Strakke lijnen, afgewisseld met planten die het hele jaar groen blijven door middel van automatische bewatering en een mooie houten afwerking. Dat zou ‘m moeten worden. Helaas zorgde de uitvoering in eerste instantie voor wat meer problemen. Van Leeuwen:  ‘Om de oude daktuin te verwijderen en een nieuw geheel te kunnen aanleggen hadden we veel materieel op het dak nodig. Puin en nieuwe materialen moesten met een enorme kraan omlaag en omhoog getakeld worden.’ De locatie, hartje Zuidas, vormde een uitdaging. ‘Op het Mahlerplein moest goed gekeken worden of de grote kraan hier überhaupt wel kon staan, omdat vlak naast het plein een grote parkeergarage ligt.’ Da Silva Dias: ‘Bovendien speelde dit nog voor corona en was het veel drukker dan nu.’ Toen de wijze van het transport aan alle door de gemeente gestelde criteria voldeed, was er nog de restrictie dat de hijswerkzaamheden alleen in het weekend mochten worden uitgevoerd.

Maar toen kwam corona. ‘Vreselijk natuurlijk, maar er was voor ons wel één klein lichtpuntje: doordat het een stuk rustiger werd, kregen we van de gemeente groen licht om ook doordeweeks met de hijskraan op het plein te werken’, vertelt Da Silva Dias. ‘Hierdoor vorderde de daktuin een stuk sneller en betekent dit dat we nu al in december op het definitieve terras staan.’ Van Leeuwen en Da Silva Dias kijken tevreden rond, trots op het resultaat. Wie ook in z’n handjes knijpt is de organisatie die de ruimte die aan de daktuin grenst huurt. Hun medewerkers zullen de vruchten plukken van het terras. Da Silva Dias: ‘In de toekomst willen we wel kijken of we deze daktuin niet eens kunnen openstellen voor een groter publiek, bijvoorbeeld op de Open Torendag. Maar dat gaat allemaal in samenspraak met de huurder, dus ik kan daar geen beloftes over doen.’ Gelukkig hebben we de foto’s nog.