skip to main content
Pendullum schildert lijnen in de lucht bij EMA

Het licht en de omgeving worden er voortdurend in weerspiegeld, waardoor het beeld geen moment hetzelfde is. Dit kunstwerk van gepolijst roestvrijstaal is sinds eind maart 2020 te zien voor de ingang van het spiksplinternieuwe gebouw van het Europees Geneesmiddelen Agentschap (EMA) aan de Domenico Scarlattilaan. Het is gemaakt door de in Amsterdam wonende kunstenaar Gijs Assmann.

Licht

De vlaggen van de Europese Unie hangen stil in de hal van het EMA-gebouw. Alles is stil. En alles is nog kraakvers, tot en met de bankjes en perkjes rondom het gebouw aan toe. Een perkje aan de voet van het beeld accentueert de lichtvoetigheid. Alsof de kunstenaar wil zeggen dat de stevige fundering eronder niet gevoeld mag worden. Op de achtergrond draaien hijskranen en is de A10 te horen. Het licht is helder. En als er iets is dat dit beeld goed kan gebruiken is het licht. Het is een kunstwerk dat past bij de ambities van Zuidas en niet zou misstaan in de tweejaarlijkse beeldenroute van ARTZUID.

Assman: 'Ik heb geprobeerd om de bedrijfscultuur en identiteit van EMA te verbeelden'

Enzymenstructuren

Een kunstcommissie, samengesteld uit onder andere de architect van het EMA-gebouw (Fokke van Dijk), vertegenwoordigers van EMA en de kunstadviseurs van de Rijksbouwmeester, koos voor het werk van Assmann. Volgens deze commissie werkte Assmann nog niet eerder met dit materiaal en heeft hij nog nooit een beeld gemaakt dat zo veel verschillende onderwerpen zou kunnen voorstellen. De commissie stelt dat hij daarmee een nieuwe stap heeft gezet in zijn werk zonder de aansluiting met zijn bestaande werk te verliezen. De vorm van het kunstwerk Pendullum heeft raakvlakken met enzymstructuren en het maakt, volgens de commissie, op die manier contact met de gebruikers van het gebouw. Enzymen en eiwitten spelen een belangrijke rol bij het vervaardigen van medicijnen. EMA controleert, bestudeert en keurt uiteindelijk die medicijnen goed of af. Na goedkeuring mogen deze pas verschijnen op de Europese markt.

Denkrichtingen

Voor Assmann startte in januari 2019 het creatieve proces. ‘Ik wilde niet dat ik als kunstenaar de opdracht kreeg en dat de opdrachtgever pas iets zou zien bij de eerste presentatie. Ik heb me laten voeden door de organisatie. Zo kon ik aan de slag met een aantal denkrichtingen en werd de opdracht preciezer en explicieter. Daarbij nam ik me voor om niet te concurreren met de omgeving van het gebouw. Woorden als organisch, atmosfeer, dynamiek en cyclisch moesten zo met het werk te maken krijgen. Uiteindelijk heb ik achttien ontwerpen gevisualiseerd en daar kwamen weer nieuwe richtingen uit voort.’

De structuur die nu in het roestvrijstaal zit, is die van oud glas

Identiteit EMA verbeelden

‘Ik neem de verantwoordelijkheid voor het beeld zoals het is’, zegt Assmann. ‘Maar zonder de inbreng van de mensen van EMA en de expertise van Schmees Art in Pirna (Duitsland), het bedrijf dat het beeld heeft gegoten, was het niet geworden zoals het nu is. Zij konden dingen aanbieden die ik niet had bedacht. De structuur die nu in het roestvrijstaal zit, is die van oud glas en dat maakt de vorm een stuk dynamischer. Het beeld is er inhoudelijk sterker door geworden. Wat het doet is de omgeving weerspiegelen en erin opgaan. Tegelijkertijd symboliseert het beeld waartoe Europese samenwerking kan leiden. Ik heb gezien dat samenwerking bij EMA echt geleefd wordt. Met Pendullum heb ik die bedrijfscultuur en identiteit geprobeerd te verbeelden.’

Geheime parel

Gijs Assmann is niet de eerste de beste beeldhouwer. De Volkskrant beschreef hem ooit al eens als de geheime parel van de Nederlandse kunst. Assmann werkt zo’n beetje in elk denkbaar medium: aquarel, acryl, assemblage, collages, gevonden objecten, keramiek en nu dus ook in roestvrijstaal. Op de vraag of Pendullum wel past in zijn oeuvre is hij duidelijk. ‘Ja, het past, want ik heb het gemaakt. Een van de rode draden in mijn werk is dat het gaat om balans, een balans die het evenwicht lijkt te tarten. Ik heb met dit beeld wel nog meer naar de essentie gezocht. Het is een ontwikkeling die ik doormaak van kaler en meer uitgekleed. Die heb ik nu in die 54 meter lange lijn van roestvrijstaal gezocht. Het is een lijn zonder begin en zonder eind. Voor mij is het een baken van vrolijkheid en energie. Ik hoop dat het mensen, ook als ze er voor de vierhonderdste keer langslopen, een glimlach oplevert.’

Geef uw mening

Jan

Heel mooi, bij elk gebouw op de Zuidas hoort een beeld!

Peter wessels

Fraai ! Zo moet er nog veel meer komen op onze Zuidas.

Hélène Swierstra

Heel mooi in de omgeving goed gedaan