Waar in Zuidas
‘De eerste toiletblokken zitten er inmiddels in. Deze zijn voor dames, deze voor heren, en hier hebben we genderneutrale toiletten geplaatst’, vertelt werkvoorbereider Chris Pitstra van G&S bouw, terwijl hij ons door een van de torens van Tripolis-Park loodst. Nu de buitenkant van het gebouw zo goed als dicht is, wordt hard doorgewerkt aan de binnenkant. Vloeren en muren afwerken, installaties plaatsen. ‘De genderneutrale toiletten zijn een verzoek van Uber, die een van de twee bestaande torens gaat huren’, licht Pitstra toe.
Atrium
’s Lands grootste advocatenkantoor De Brauw Blackstone Westbroek neemt straks de andere bestaande toren in gebruik. Daarmee zijn alle vierkante meters van het complex verhuurd. Over de twee torens heen hangt de spectaculaire ‘landscraper’, het nieuwe gebouw dat twee van de drie iconische Tripolis-torens met elkaar verbindt. Daardoor ontstaat een open ruimte die de twee torens op een natuurlijke manier van elkaar scheidt. ‘Het atrium’, zegt hoofduitvoerder Arnold Hilders, die zich inmiddels bij de ronde heeft aangesloten. Van de derde toren van het complex is Nikon nu nog de huurder. Deze wordt later onder handen genomen.
Vierkant buiten, speels binnen
Het atrium staat nu nog tot de nok toe gevuld met bouwsteigers. ‘Het was nogal een uitdaging om die steigers op te zetten’, zegt Hilders. ‘Het bestaande complex is niet rechttoe rechtaan, maar verspringt per verdieping en heeft overal hoekjes. Straks wordt dit een prachtige open en lichte ruimte, hier en daar verbonden met trappetjes. Heel speels eigenlijk. Zo vierkant als het gebouw van buiten lijkt, zo interessant wordt het van binnen.’ Het is precies wat architect Aldo van Eyck met zijn ontwerp van Tripolis in de jaren negentig voor ogen had: kantoorvloeren vol open ruimtes die ontmoetingen centraal stellen. Een visie die toentertijd weinig aftrek vond, maar nu door bedrijven wordt omarmd. Ontwikkelaar FLOW Development blaast de visie nieuw leven in. ‘Van Eyck lijkt zijn tijd vooruit te zijn geweest,’ lacht Hilders.
Pulp van gerecyclede kranten
De ontwerpfilosofe van Van Eyck mag dan overeind blijven, van binnen transformeert het monumentale Tripolis langzaam maar zeker tot hypermodern kantoorgebouw. Pitstra, die als BREEAM-expert betrokken is bij de bouw, wijst tijdens de rondgang op verschillende details die het gebouw zo duurzaam mogelijk moeten maken. ‘Zie hier de pakken vol pulp van gerecyclede kranten en ander papier. Die dienen straks als geluidsisolatiemateriaal tussen de verdiepingen in.’ Tripolis-Park streeft naar de hoogst haalbare duurzaamheidsscore: een vijfsterren BREEAM-certificatie, ofwel ‘outstanding’. Pitstra: ‘Een uitdaging, want we hebben deels te maken met bestaande bouw. Een voordeel is dat we die bestaande torens vrijwel geheel gestript hebben. Alleen het beton staat er nog, en dat hergebruiken we dus weer.’ De kantoorruimten worden in een later stadium voorzien van compleet aanstuurbare klimaatplafonds, te bedienen via een app op de smartphone. ‘In plaats van de temperatuur en het licht voor een hele verdieping of zelfs een heel gebouw in te stellen, kan een werknemer dat voor zijn eigen werkplek doen. Dat levert een aanzienlijke energiebesparing op’, zegt Hilders. Pitstra: ‘Je creëert in feite klimaateilandjes van enkele vierkante meters, waarop temperatuur en licht te reguleren zijn. En zo voldoen we aan een van de BREEAM-eisen.’
Retentiedak
Een deel van de liftinstallaties is al in werking, maar om het dak van de elf verdiepingen tellende landscraper te betreden moeten we het laatste stukje afleggen via een ouderwetse bouwladder. De grijsgrauwe lucht en miezerregen mogen het waanzinnige uitzicht niet bederven. Aan de stadskant doemt het Olympisch Stadion op, aan de overkant van de A10 vullen de imposante torens van Zuidas de horizon. Het dak van de landscraper is voorzien van de eerste waterdichte laag, zegt Hilders. Het zal later grotendeels worden voorzien van sedum, dat regenwater tijdelijk vasthoudt. ‘Daarmee voorkom je dat bij een grote storm of wolkbreuk al het regenwater direct het riool instroomt,’ legt Pitstra uit. ‘We noemen dat een retentiedak. Het water wordt vertraagd afgevoerd zodat de riolen niet overlopen. Je zou het ook kunnen hergebruiken, als toiletwater bijvoorbeeld.’ Hilders knikt geïnteresseerd bij het horen van het verhaal van zijn collega. ‘Zo leer ik iedere dag ook weer wat bij,’ grapt hij. Vervolgens richt hij zich op het uitzicht. ‘Ik zou het wel weten, als ik hier op kantoor mocht werken. Ik zou kiezen voor het uitzicht op Zuidas. Prachtig toch, al die hoge bouwwerken? En aan deze kant komt ook nog eens de zon op én gaat ie onder.’
Tekst: Iris Cohen
Delen via
Geef uw mening
Het zou mooi zijn om Aldo van Eyck en zijn visie van ontmoeting te vereeuwigen in een kunstwerk, te plaatsen in een openbare ruimte bij Tripolis.
Zijn er ook, hoop ik, toiletten, voor blauwharige landwalvissen die zich indentifiëren als lantaarnpaal?