Stationsdak 15,7m noordwaarts, 4,928m boven NAP

Wie nu bij de metropoortjes in de passage van station Amsterdam Zuid omhoog kijkt, ziet op mooie dagen een blauwe lucht. Of grijze natuurlijk. Vanaf 5 augustus niet meer, dan is het dak van de passage, de Minervapassage geheten, weer dicht. We schuiven dan namelijk het voorlaatste deel van het nieuwe dak op zijn plek. (En dat is niet alleen een kwestie van schuiven, waarover hieronder meer.) Een week eerder, op 29 juli, doen we dat al voor de toekomstige tweede stationspassage van station Amsterdam Zuid: de Brittenpassage.

Op het onderste dakdeel hebben we zes gele stalen balken gelegd – het eerste deel van een schuifbaan. Daar weer bovenop ligt het nieuwe dakdeel voor de Minervapassage. Dat schuiven we op 5 augustus van de onderste af, zo’n 16 meter naar het noorden. Daarvoor verlengen we eerst de zes gele balken tot een complete schuifbaan die gestut wordt door funderingspalen. We hebben dan net genoeg ruimte om met vier kleine hydraulische vijzels het dek iets op te schuiven, om zo ruimte te maken voor vier grotere vijzels (de zwaarste daarvan weegt zo’n 1.000 kilo). Die duwen het dek vervolgens met korte slagen noordwaarts naar zijn eindbestemming, parallel aan de A10. Tijdens de schuifoperatie loopt er continu een trekdraad mee die via sensoren de afstand van alle vijzels meet. Zo weten we zeker dat het dek over de hele lengte gelijkmatig over de schuifbaan glijdt.

De tijdelijke steunpunten lijken zo gekopieerd uit het populaire spel Jenga. Om het dek te laten zakken, halen we verdieping voor verdieping de stalen balkjes (‘broodjes’) weg. Daarvoor laten we de vijzels eerst op de buitenste twee balkjes steunen, zodat we de middelste twee balkjes (na het kort liften van het dek) weg kunnen halen. Vervolgens draaien we dat om: de vijzels komen aan de buitenkant te staan, zodat we de overgebleven middelste twee weg kunnen halen. En dat herhalen we voor elke verdieping, net zolang tot de onderkant van het dek 4,928 meter boven NAP bereikt. Dan ligt het dek op gelijke hoogte met het naastgelegen dek. En op de juiste hoogte om het dak van de Minervapassage onder de metrosporen te verhogen van 2,5 meter naar 4 meter – net als onder de treinsporen.

Liggen de twee dakdelen eenmaal op hun plek, dan bouwen daarop het noordelijke metrospoor terug dat we eerder hebben verwijderd. Dit is stap twee in het op gelijke hoogte brengen van alle metro- en treinsporen: eerder kreeg de Noord/Zuidlijn al een verhoogd perron. In 2025 verhogen we het laatste, meest zuidelijke metrospoor. Dan liggen alle sporen van het station op dezelfde hoogte en kunnen we verder met de vernieuwing van station Amsterdam Zuid. Want: alle metroperrons die we straks hebben verhoogd, zijn tijdelijk. We bouwen nieuwe metroperrons tussen de huidige Minervapassage en de nieuwe Brittenpassage in. De Brittenpassage gaat open uiterlijk in 2027 waarna we verder kunnen met de uitbreiding van de Minervapassage, naar verwachting gereed in 2031.